آسيب شناسان با اين پرسش روبرو هستند که آيا رفتارهاي انحرافي شامل بزهکاري و مصرف الکل و مواد، رفتارهاي مشکل آفرين شامل رفتارهاي جنسي ،فحشا ،قرباني شدن و... و مسايل رواني شامل افسردگي ،مشکلات شخصيتي، رفتارهاي اجتماعي وغيره ؛ عوامل اصلي فراراز منزل و بي خانماني دختران هستند که درنتيجه زندگي خياباني را مومجب مي شوند. يا اينکه عواملي غيرازاينها نيز درفرار دختران از خانه موثرند.
درايران تعداد کودکان فراري به گونه اي نگران کننده درحال افزايش است. بر اساس آمار منتشره از سوي نيروي انتظامي بيش از 90 درصد نوجوانان فراري به دليل آزارهاي جسمي، جنسي وروحي ازخانه فرار مي کنند و به دليل ترسي که از آزاردهندگان خوددارند جرات نمي کنند مشکلات خودرا با کسي در ميان بگذارند.
به نقل ازرييس انجمن مدد کاري ايران: تحقيقات صورت گرفته نشان مي دهد که تهران بالاترين درصد دختران فراري و بعد قم و مشهد در رده هاي بعدي فرار دختران از خانه قرار دارند. عمده ي فرار هم از شهرستانها و مراکز استان به تهران صورت مي گيرد تهران به دليل داشتن جاذبه هاي تفريحي و توريستي،مهاجرپذيربودن، وسعت بزرگ شهر واستان ،گرايش به فراربه اين شهر بزرگ را افزايش داده است.
درباره
جامعه , جامعه شناسی ,
رویکردها و عملکردهای آخرالزمانی 