سلام دوستان،امروز میخوام درباره عمر و ابوبکر و ضربه هایی که به اسلام و پیامبر اسلام (ص) زدند،چند خطی بنویسم.

همه مسلمانان نا آگاه،چه شیعه و چه اهل سنت می گویند که عمر و ابوبکر جزء یاران نزدیک پیامبر (ص) بودند؛ولی دوستان این یار نزدیک بودن فقط از روی ظاهر بوده و پیامبر (ص) فقط آنها را از روی ظاهر یار نزدیک خود میدانست،وگرنه هیچ علاقه ای به آن ها نداشت به کنار،حتی در دل خود نیز به آنها لعنت می فرستاد.

شاید بپرسید: چرا پیامبر (ص) آنها را به ظاهر دوست داشت.

در ادامه مطلب می توانید دلیل این دوستی ظاهری را بخوانید.

سلام دوستان

شرمنده همه شما دوستان عزیز هستم؛به خاطر غیبت طولانی ام.

یه چند وقتی نبودم،گرفتاری داشتم.

به هر حال سعی می کنم از این به بعد زود به زود آپدیت کنم.  

دوستی پرسید اینقدر میگویند جریان انحرافی ....جریان انحرافی؛ ازکجا معلوم که این جریان واقعا انحرافی است؟ شاید این جریان درست می گویند و شاید مخالفان آنها واقعا انحرافی اند؟
ازاین شک و تردید ها بعضی وقت ها ممکن است درذهن دیگران پدید بیاید ولی واقع مسئله اینست که انحرافی نامیدن جریانی خاص دلیل می طلبد و ما تابع دلیلیم.
انحراف دینی شامل آن دسته افکار، عقاید و اعمال و مناسک می شود که با متون دینی ناسازگارباشد.آنچه باعث می شود یک جریان چه فکری و چه عملی انحرافی نامیده بشود عدول از موازین دینی است.
تازگی ندارد و از زمان حیات رسول الله بوده اند اشخاص و جریان هایی که تلاش کرده اند به نوعی یا از موازین دینی به سلیقه و اجتهاد شخصی خود عدول نموده یا پسند خود را برمتون دینی تحمیل بنمایند. قرآن صریحا تاکید می کند که راه درست و راه نادرست روشن شده است " قد تبین الرشد من الغی "(بقره-155) حق و باطل مشخص شده است لذا هرگونه اختلاف دردین ناشی از چشم بستن برحقایق روشن و داشتن انگیزه های روان شناسانه است که موجب می شود افراد حتی با داشتن اعتقادات دینی ، نتوانند پای بندی خود را نشان بدهند و التزام بورزند.طبق قران کریم انزال کتاب و ارسال رسل برای رفع اختلافات بوده است (نحل-14) ولی کسانی با اینکه علم به مبینات کتاب اسمانی داشته اند ازروی رقابت و ستم گری اختلاف درست کرده اند." فما اختلفوا الا من بعد ما جاء هم العلم بغیا بینهم" ( بقره 213 و نیز جاثیه 17) با این احوال خداوند ایمان آورده ها را به اذن خود هدایت می کند. " فهدی الله الذین امنوا لما اختلفوا فیه من الحق باذنه " (بقره -213)

حجتيه اي کيست، چه مي گويد، و چه مي کند؟!

نه هرکس از مولايمان، امام زمانمان، واسطه فيض هستي، حضرت صاحب الزمان(عج)، که دم زد، حجتيه اي نيست!هر کس هم که با ترويج جريانات فکري انحرافي مانند وهابيت،بهائيت و مارکسيسم مبارزه کرد، انجمني نيست!راستي پس جرم انجمني ها چيست؟ مگر جز اين است که اينان به همين ويژگي ها و اقدامات مشهورند؟ آيا نگاهي بدبينانه درباره حجتيه اي ها وجود داشته و خطر آنان بزرگ نمايي شده است؟!آيا اين تفکر اصلاً خطري براي جريان اصيل اسلامي محسوب مي شود؟!راستي!آيا نبايد با جريانات وهابي و بهائي که دارند فکر جوانان شيعه را منحرف مي کنند مبارزه کرد و عليه آنان روشنگري نمود؟!عمده ما مذهبي ها، به دلايل مختلف تربيتي و فکري و تاريخي، از تشخيص رنگ هاي ظاهراً مشابه، عاجزيم و اين يعني خطر به دام فکر انجمني افتادن.آري!انجمن حجتيه اگر يک تشکيلات منسجم فعال نباشد -که هست -نمادي از يک نوع فکر مذهبي نسبتاً رايج است که بايد براي درمان آن فکري اساسي کرد.قبل از هرچيز بايد بدانيم که انجمني ها چه مي کردند و چه باوري داشتند و حال نيز چه مي کنند؟ خدا را چه ديدي شايد ما نيز انجمني بوديم!!

آيا امام زمان (عج) همه کافران و مشرکان را گردن مي زند؟
 

قيامي فکري و فرهنگي
 

فرزند یحیی و از سرزمین «نهروان» که منطقه‌ای میان عراق و ایران است. بعضی او را ایرانی و از مردمان فارس دانسته‌اند».(1) لقب تمّار را از این جهت به میثم داده‌اند که وی در کوفه خرما فروش بود.(2)
ابن حجر عسقلانی می‌نویسد:
میثم برده زنی از بنی اسد بود . علی (علیه‌السّلام) او را خریداری کرد و آزاد نمود ولی او به گونه ای دیگر اسیر شد ، اسیر ولای علی و محبت و عشق او . وى شیفته آن بود که از محضر امیر مؤمنان على (علیه اسلام) علم و حکمت بیاموزد. از این رو دل و جان خود را دربست در اختیار معارف علوم علوى گذاشت. حضرت (علیه اسلام) نیز که او را لایق و با استعداد یافت, دانش و حکمت هاى فراوانى به وى آموخت, حتى برخى اسرار را که به هر کس نمى توان گفت و آگاهى از حوادث آینده و بلاها و فتنه هاى زمانه را در اختیار او گذاشت. از این رو میثم تمّار را (صاحب سرّ) امیر المؤمنین مى دانند.(3)

اين كه چه علل و عواملي باعث دگرگوني هاي اجتماعي است، سؤال اصلي و محوري اين نوشتار را تشكيل مي دهد و با توجه به بضاعت علمي و منابع موجود به آن پاسخ داده خواهد شد.
فرضيه اي كه در صدد بررسي آن هستيم اين است كه محتواي باطني انسان (انديشه، عقيده و ايدئولوژي) بويژه فطرت كمال جويي و تجدد خواهي انسان علت اكثر دگرگوني هاي اجتماعي است. اين فرضيه با توجه به اين اصل بررسي مي شود كه فرد و جامعه هر دو اصيل اند. و به تعبيري ديگر اين "انسان" است كه اصالت دارد، به عنوان يك موجود با شعور، آگاه، دين خواه و عقل گرا با فطرتي كه طالب كمال و تعالي است.

علل و عوامل دگرگوني اجتماعي

1. خون و نژاد

ميثم تمار كه به گفته فرزندانش، اصل او از آبادي‏هاي نهروان است و ميان اعراب به عنوان يك نفر عجم شناخته مي‏شد، بدون شك ايراني و به احتمال ضعيف، از نژاد آريا و اهل فارس و خراسان و به احتمال قوي، از نژاد كُرد است.

الگو پذيري
 

سلمان پيش از آنكه اسلام را بپذيرد و مسلمان شود، نام ديگري داشت. مشهور آن است كه نام وي روزبه بوده، چنان‏كه شيخ صدوق مي‏گويد: «نام سلمان، روزبه بود». در روايتي نقل شده است كه پيامبر اكرم(ص) پس از اسلام آوردن روزبه، او را در آغوش گرفت و سلمان ناميد.

1. سلمان فارسي پيش از اسلام
 

زادگاه
 

معلم مانند پيامبر است. معلم‌ها مي‌گويند چه كارهايي خوب است تا ما آن را ياد بگيريم و انجام بدهيم و چه كارهايي بد است تا آن را انجام ندهيم.
يكي از كارهاي خوبي كه معلم‌ها به ما ياد دادند، ايثار و گذشت و فداكاري است. آنها از كربلا و عاشورا، از جنگ و رزمندگان گفتند. آنها از حسين فهميده گفتند كه با بستن نارنجك جانش را براي ميهنش فدا كرد و از پتروس فداكار گفتند، پسركي كه انگشتش را از شب تا صبح، در سوراخ سد فرو كرد تا شهر را از سيلابي عظيم و ويرانگر نجات دهد. با اين داستان‌ها، ما ايثار و فداكاري مي‌آموختيم. وقتي هم كه حادثه‌اي پيش مي‌‌‌امد كه به قهرماني فداكار و ايثارگر نياز داشت، اين معلم‌ها بودند كه قهرمان ايثارگر داستان‌ها شدند. براي آشنايي بيشتر شما به معرفي چند تن از آموزگاران فداكار مي‌پردازيم:
در روستاي بيجار معلم بودم. مثل هر روز به مدرسه مي‌رفتم. آن روز هيجدهم بهمن بود. هوا سرد و توفاني بود. باد به شدت مي‌وزيد. بخاري كلاس را روشن كردم، اما ناگهان بخاري آتش گرفت و هر لحظه شعله‌هاي آن بيشتر مي‌شد. بچه‌هاي كلاس را كه ترسيده بودند، يكي يكي بيرون فرستادم. صورتم و دستانم مي‌سوخت. بايد خودم بيرون مي‌رفتم. ديگر كسي در كلاس نمانده بود، اما ناگهان بر اثر وزش باد، در كلاس بسته شد. در از داخل كلاس دستگيره نداشت. هر چه سعي كردم در را باز كنم، نشد. من داخل كلاس، در ميان شعله‌‌هاي آتش گير افتاده بودم. ناگهان نگاهم به پنجره كلاس افتاد. به آن سو رفتم. مي‌خواستم از پنجره بيرون بروم، اما همه بدنم سوخته بود. همه جاي بدنم درد مي‌كرد. نتوانستم. تا آن‌كه ماشين آتش‌نشاني و آمبولانس از راه رسيد. سال‌ها از آن روز مي‌گذرد. همه دانش‌آموزانم نجات يافتند. رئيس جمهور آن موقع، آقاي سيد محمد خاتمي، به من «مدال لياقت» دادند.

تأملي درباره دانشجوي مسلماندوران دانشجويي را مي توان از منظره هاي گوناگون ديد، امتداد يادگيري دوران مدرسه، فصل جديد جواني، مقدمه ورود به جامعه، زمينه يافتن شغل، تجربه هاي فعاليت دانشجويي و ...اما دانشجو اولاً «دانش»«جو»است.پس فصل مميز او دغدغه کسب دانش است، اما امروزه، اين مسئله اصلي دانشجوي ما نيست و دانشجويي بيش و پيش از آنکه دل مشغولي دانش مندي و دانش ورزي داشته باشد سکوي حرکت به سمت شغل، کسب درآمد و شان اجتماعي است.آيا اينها کاستي دانشگاه ماست يا کاستي استادان؟ يا شايد اصلاً اين و نقيصه نيست!
«دانشگاه مبدا همه تحولات است»، (1)«مقدرات اين مملکت، دست اين دانشگاهي هاست»،(2)«دانشگاه مرکز سعادت و در مقابل، شقاوت يک ملت است.از دانشگاه بايد سرنوشت يک ملت تعيين بشود.دانشگاه خوب يک ملت را سعادتمند مي کند»(3)و «دانشگاه که راس امور هست و تقديرات يک کشوري، مقدرات يک کشوري بسته به وجود آنهاست، بايد جديّت کنند که روي خودشان را از غرب و شرق برگردانند».«اگر دانشگاه را ما سست بگيريم و از دست برود، همه چيزمان از دست مان رفته است»، «دانشگاه است که امور کشور را اداره مي کند و دانشگاه است که نسل هاي آينده و حاضر را تربيت مي کند و اگر چنان چه دانشگاه در اختيار چپاولگرهاي شرق و غرب باشد، کشور در اختيار آنهاست».(4)دانشگاه شکل دهنده حال و آينده کشور و تأمين کننده مهم ترين زيرساخت توسعه کشور(نيروي انساني )است.(5)

پاسخي به ابهامات جوانان درباره ي امام عصر(عج) در گفت و گو با مرجع عاليقدر حضرت آيت الله ناصر مکارم شيرازي.
... عصر يک روز پاييزي، آسمان ابري و هوا باراني است. شهر قم و صداي تق تق قطره هاي باران که روي شيشه بخار گرفته ي ماشين مي خورد. مدتّي بعد، در حضور جمع کوچکي از خواهران دانش آموز مي نشينيم و چشم بر در، منتظر آيت الله مکارم شيرازي مي مانيم. لحظاتي مي گذرد تا اينکه ايشان به صميميّت باران مي آيد. با چهره اي مهتابي و روشن و محاسن سفيد و ابريشم گون؛ و با خود بوي گل ياس را مي آورد و ما را ميهمان رؤيايي

پرسش: منظور از مهدويت چيست؟
 

الف) تعريف مهدويت در لغت
 

حضور حضرت حجّت(ع) چه سودي براي جهان هستي دارد؟
 

آيا قبل از ظهور حضرت مهدي دو سوم مردم جهان كشته مي شوند ؟

پاسخ:
 

شبهه: چگونه مهدى منتظر در آخر الزمان مى تواند مردگان را زنده كند، و مؤمنين را عزيز بدارد و فاسقين را عذاب نمايد؟ و اصولا آيا اعتقاد به رجعت پشتوانه علمى دارد در حاليكه جزء اعتقادات مسلمين نمى باشد، چرا كه عقلا ممكن نيست و دليل بر آن نداريم .

جواب اجمالى:
 

- خالق و مبتکر:

«يک» ها پايه و اساس زندگي هستند. هميشه عقايد جديد و بديع دارند و اين حالت در آنها طبيعي است. هميشه دوست دارند تمامي کارها و مسايل بر حول و محوري که آنها مي گويند و تعيين مي کنند در گردش باشد و چون مبتکر هستند،گاهي خودخواه مي شوند. با اين حال «يک» ها به شدت صادق و وفادارند و به خوبي مهارت هاي سياسي را ياد مي گيرند. هميشه دوست دارند حرف اول را بزنند و غالباً رهبر و فرمانده هستند. چون عاشق اين هستند که «بهترين » باشند. در استخدام خود بودن و براي خود کار کردن بارزترين ويژگي آنهاست ، ولي بايد ياد بگيرند که عقايد ديگران ممکن است بهتر باشد و بايد با رويي باز آنها را نيز بشنوند.

درجات عجب

- عجب به نفس

چکیده
 

حسد چيست؟

  چکیده
در این مقال در ابتدا می خوانیم که نخستين سؤالى كه مسئله ى (فدك) در ذهنها ايجاد مى كند آن است كه چرا (غصب فدك) در ميان غصبهايى كه از حقوق اهل بيت عليهم السلام شده شاخص است و اهميت آن در كدام نقطه نهفته است؟ چرا اميرالمؤمنين و حضرت زهرا عليهماالسلام اين اندازه بر سر آن پافشارى كردند؟ چرا ائمه ى معصومين عليهم السلام در فرصتهاى مناسب آن را نزد مردم مطرح مى كردند و نام آن را زنده نگاه مى داشتند؟شاید بتوان گفت فدك در واقع ميدان دفاع از حريم عصمت است و نداى بر حق فاطمه عليهاالسلام براى هميشه در گوش شيعه طنين انداز است. آنگاه كه فاطمه ، براى اولين و آخرين بار در عمر خود، با تنى مجروح و آهى جانسوز از آن درِ نيم سوخته به مسجد آمد، شيعه خود را موظف مى داند او را يارى كند تا بنشيند و خطبه بخواند، چرا كه اين پهلوى شكسته و سينه ى مجروح و صورت كبود و بازوى وَرَم كرده طاقت ايستادن ندارد، و براى او پرده اى مى زنند تا در ميان زنان با احتجاب سخن بگويد.در بخش دیگری از این نوشتار ،شرح مختصری از آیات استشهادی آنحضرت در مورد حدیث جعلی (نحن معاشر الأنبياء لا نورث درهما و دينارا و كلما تركناه صدقه) از بیانات خود آنحضرت بیان شده و در پایان به نتیجه گیری از آنحضرت پرداخته شده است .

الحمد للّه رب العالمين و الصلاة و السلام علي جميع الأنبياء و المرسلين سيّما خاتمهم و أفضلهم محمد و اهل بيته الأطيبين و الأنجبين سيّما بقية اللّه في العالمين بهم نتولي و من أعدائهم نتبرء الي اللّه.